قانون کار فرما در مورد لباس کار
اگر کارگری در حین انجام کار به پوشیدن البسه تخصصی تمکین نکند، در صورت بروز هرگونه حادثه، کارفرما مسئول شناخته نشده و تبعات آن مستقیما بر عهده کارگر می باشد.
طبق قانون کارفرما باید هر سال دو دست لباس کار نیز به کارگر تخصیص دهد و قانون بر کیفیت این لباس نیز نظر داشته و باید طوری انتخاب شود که کارگر به راحتی بتواند وظایف محوله به توسط شغل را به راحتی انجام دهد و تفاوتی ندارد که یک کارگر، در بخش اداری کار کند یا در بخش تولید، در هر حال کارفرما وظیفهی تهیه دو دست لباس برای تمام کارگران را بر عهده دارد.
نظر قانون در مورد لباس کار
نظر قانون در مورد لباس کار این است:
به طور عرف پوشاک کار کارگر شامل تن پوش و تجهیزاتی است که برای تامین ایمنی کارگر در محیط کار باید تهیه گردد.
طرح و رنگ
رنگهای مورد استفاده در لباس کار تیره است و با ترکیبی از رنگ سازمانی انتخاب میشود، دلیل تیره بودن پوشاک کار دیرتر کثیف شدن آنهاست.
اصولا لباس های کار و لباس های سازمانی به رنگ تیره انتخاب میشوند، این انتخاب یک استاندارد جهانی برای پوشش است، اکثر لباس های کار از رنگهای سرمهای زغالی و طوسی است استفاده می کنند.
لباس کار تبلیغاتی خانم ها
فرم اداری بانوان امکان دارد شامل شال، هد دستکش یا دست بند نیز باشد.
اصولا در مجموعه های مختلف برای خانمها مانتو شلوار، مقنعه و پیراهن و شلوار آقایان را تشکیل میدهد.
البته برای دوخت لباس کار برای پرسنل کارخانجات می توان از رنگهای غیر اداری نیز استفاده کرد. مانند قرمز، زرد، نارنجی، سفید.
رنگ سفید که نشان از پاکیزه گی است، رنگ لباس مخصوص پزشکان است.
جنس و نوع لباس کار
پوشاک کار در کارگاههای مختلف شامل موارد زیر میگردد:
- شلوار و پیراهن مخصوص
- عینک و محافظ چشم
- سرپنجه
- پیش بند
- سپرهای محافظ صورت
- فیلتر جوشکاری
- کلاه ایمنی
- کفش ایمنی
- گوشی محافظ
- انواع طناب و کابین
- ماسک صورت
- فیلترهای گازی
- دستکش و بازوبند حفاظتی
- و…
استفاده از انواع پارچه های مرغوب و با کیفیت، راحت و با دوام بالا که از قابلیت شستشوی مداوم برخوردار باشد همواره در دستور کار تولیدی لباس فرم بافتینه قرار داشته است.